Lot of bestemming?
Soms vraag je je af, wat is mijn bestemming…
Je lichaam doet pijn, een operatie staat je te wachten, de spanning om je lot vult je.
Of… net heb je gehoord dat je op straat komt te staan. Geen opvang in de nabije toekomst. Waar moet je heen?
Corona, kanker, chronische ziekte, psychische beschadiging, illegaal-worden zijn concrete monsters.
Is het leven dan een glijbaan die naar de afgrond gaat? Of loopt mijn leven, als een ladder naar boven, uit op een eeuwige bestemming, een leven bij onze Hemelse Vader?
Het geloof in God is prikkelend, het zet je in beweging, het geeft je een heilige schrik. Wat is nu echt belangrijk voor mij? Is Gods macht in mijn gevoel, mijn hoofd en hart groot genoeg om mij vast te houden, of verwacht ik het van mijn eigen kracht, mijn manier van denken en oplossen?
Heeft de heilige schrik te maken met mijn mogelijk verhard hart. Ik, een zondaar? Nee, ik doe niemand kwaad. Heb ik vergeving nodig? Een intensive care voor mijn geestelijke gezondheid?
Ja, die David, die begeerde een vrouw die niet van hem was, ja, die Mozes die sloeg uit drift op de rots. En ook ja, die Petrus verloochende zijn Heiland drie keer, maar ik niet…
Wie is God voor mij? Staat mij Johannes 3:16 voor ogen: ‘Want God had de wereld zo lief dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.’?
Is Jezus Christus mijn enig houvast in leven en sterven? Realiseer ik mij dat ik niet het eigendom ben van mijzelf, maar van mijn trouwe Heiland Jezus Christus?
Met Zijn kostbaar bloed heeft Hij betaald voor al mijn zonden. Hij heeft mij uit alle macht van de duivel verlost. Hij bewaart mij zo, dat zonder de wil van mijn hemelse Vader geen haar van mijn hoofd kan vallen, ja zelfs zo, dat alles dienen moet tot mijn heil. Daarom geeft Hij mij door Zijn Heilige Geest ook zekerheid van het eeuwige leven en maakt Hij mij van harte bereid om voortaan voor Hem te leven! Vergelijk dit met zondag 1 van de Heidelbergse Catechismus.
Omdat wij op aarde aangevochten worden en onze zonde niet een gepasseerd station is, leert Jezus ons allen bidden: ‘Onze Vader in de hemel. Laat Uw naam geheiligd worden… Vergeef ons onze schulden…’ Mattheus 6:9-13.
Het maakt niet uit, met wat voor handicap of ziekte wij worstelen, of uit welke cultuur we komen en hoe onze achtergrond eruit ziet. Onze Zaligmaker is erop uit om ons te redden.
We zijn zo kwetsbaar en inderdaad we hebben allen een intensive care behandeling nodig. Nog sterker. We moeten om levensadem te houden aan het infuus liggen. Het levensreddend infuus: Jezus Christus. Zijn bloed moet ons bloed gezond maken.
En dan mogen wij, als het erg moeilijk is, weten, dat de Heilige Geest Zelf pleit voor ons met woordloze zuchten! (Romeinen 8:26 en 27)
Gods zegen en nabijheid.
Hartelijke groet,
Japke de Kraker.
Meeleven met vluchtelingen? Zie: www.japkedekraker.nl
Reactie plaatsen
Reacties