Virussen vliegen rond, zet je mondkapje op. Wanneer je in het ziekenhuis of verzorgingstehuis tijdens het bezoek je mondkapje af zou doen, is dit asociaal. In de kerk kom je ook binnen met een mondkapje op. Je houdt anderhalve meter afstand. Bij openbaar vervoer, in de winkels houden wij onze mondkapjes op. Op het asielzoekerscentrum zijn geen Bijbelstudies meer mogelijk, ook al draag je een  mondkapje.Wat hebben we nog onder controle?

Mijn kleindochter danst op de stoep. Haar stemmetje klinkt vrolijk. Maar wat ze zegt doet mij huiveren.‘krona, krona komt eraan.’ En weer huppelt ze verder. ‘Oma wil jij ook krona’, vraagt ze opeens.Ik sta stil en zeg ontdaan: ‘Stop eens lieverd, je danst en je maakt een liedje over corona . Maar vertel mij eens, weet jij wel wat dat woord betekent?’Laëlle houdt haar pasjes in en kijkt mij parmantig aan: ‘Tuurlijk, oma. Krona heeft met koning te maken. Ik wil ook wel krona, dan ben ik koningin!’Ik kijk in haar blije oogjes en denk, ze is nog zo klein, moet ik haar wel vertellen van die ellendige coronavirus die zoveel kapot kan maken. Tegelijk komt een ander beeld bij mij boven.Corona is inderdaad afgeleid van ‘kroon’. En wat moet de hoofdzaak blijven in deze coronatijd? Moeten wij ons alleen maar laten onderdompelen in de pijnlijke gevolgen van de coronavirus, of is er een geestelijke kroon, die ons bepaalt bij het blij regeren over alles wat nog mogelijk is zolang wij leven. De hemelse kroon die ons verzekert van de overwinning op het kwade en het eeuwige leven door Gods genade! Zoveel mogen wij nog ontvangen van Hem, die Zijn leven voor onze eeuwige redding heeft gegeven en alles in Zijn hand houdt, ook dit blije meisje met haar stralende ogen. Laëlle pakt mijn hand vast en zegt ernstig: ‘Zullen wij krona kralen zoeken? Lieve oma, dan maak ik krona slingers voor jou!’Enthousiast loopt ze naar de kastanjeboom vlakbij haar huis. Even later komt ze met haar glanzende bruine ‘krona-kralen’ en legt deze met haar liefste glimlach in mijn handpalmen.Weer schiet een ontroerende gedachte door mijn hoofd. Zij is een parel in Gods Hand. Geen coronavirus kan daar iets aan veranderen. Door coronabeperkingen komt er geen afbreuk aan haar enthousiasme. Haar levensverwachting is onaangetast. Ze straalt een kinderlijke overgave uit. Eigenlijk draagt ze al een onzichtbaar kroontje. Zij is Gods prinsesje.Terwijl ik onafgebroken staar naar die prachtige kastanjes in mijn hand, denk ik. Wat wil ik graag op dit meisje lijken.Zij kan vol overgave blij en dankbaar genieten van de kleine (of grootse?) dingen om haar heen en zij geeft daarmee de eer aan de hoogste Koning.

Een huis bestaat uit veel onderdelen. Zijn wij samenbindend bezig met de opbouw van elkaar? Kan dat sowieso nog wel in een tijd van quarantaine of andere beperkingen vanwege de corona?Wat geeft houvast? Als het niet goed gaat met je gezondheid? Als je niet meer naar de kerk kan gaan, slechts online een preek kunt beluisteren? Als er zoveel onrust is, zoveel ruis in relaties? Als je terug moet naar Iran, Afghanistan of een andere plaats, waar je met de dood bedreigd wordt? Waar is dan nog een plek van rust en vrede? Hoe kan wat wij meemaken ons gericht maken op Hem?

Onmogelijk toch, denk alleen al aan Lesbos, de vluchtelingen daar. Realiseer je de toenemende besmettingen met het coronavirus…In Spreuken 11:8 staat: ‘Wie rechtvaardig is, wordt bevrijd van zijn ellende’.Dit is een diepe waarheid.  Bevrijding van je ellende, dan denk je toch weer aan de hemel!Alleen wie kan voldoen aan de norm: rechtvaardig zijn?

Twee getuigen van Jezus komen aan in het stadje Lystra. En na een genezing worden ze aangezien voor goden… Alleen omdat ze met woorden en daden Jezus’ kracht laten zien. (Handelingen 14:8-20)

God is altijd in wat voor omstandigheden ook dichtbij je. Je mag Hem altijd vragen of Hij rust in je hart wil geven!Je kunt angst hebben. Ik denk nu aan asielzoekers, die terug moeten gaan naar hun land. Net heb je gehoord van medegelovigen in Iran die gearresteerd zijn. Je vernam via Instagram dat Arezo die zwanger was, zodanig getrapt werd, dat ze na de gedwongen abortus, stierf. De angst slaat je om het hart. Dood kan je staan te wachten. Bij dit dreigend gevaar voel  je je ellendig!