Meditatie van Japke de Kraker - Deel 34

Gepubliceerd op 20 januari 2021 om 12:00

Houvast?

 

Biedt gezondheid, veiligheid, energie, voldoende geld ons houvast?
Wanneer wij onze gedachten bepalen bij de dagelijkse behoeften, is dat geen vraag.
Maar wanneer we stilstaan bij onze geestelijke wereld, is het een ander verhaal.
Er is veel onzekerheid, verwarring, angst, onvervulde behoeftes, pijn en teleurstelling.


Wanneer bekeerde christenen uit Afghanistan of Iran geen verblijfsstatus krijgen, wanneer gezinshereniging met kinderen uit Irak nog steeds niet mag plaatsvinden. Wanneer kanker, psychische ziektes, corona of longziektes blijven. Wanneer geliefden het geloof loslaten. Wanneer mensen jou mijden, enz.


Hoe zit het dan met ons houvast, waarin zoeken wij dit?

  1. In onze geestelijke gaven?
    Calvijn benadrukt in hoofdstuk 1 van ‘Institutie’ dat onze gaven, waardoor wij iets betekenen niet van onszelf afkomstig zijn. God alleen is onze Bron. Met andere woorden, we leven en bewegen in Hem.
  2. In ons naleven van Gods geboden?
    Dietrich Bonhoeffer stelt in ‘Brevier’ naar aanleiding van Psalm 119:1, het leven met God is bevrijdend en niet moorddadig, omdat wìj steeds weer opnieuw moeten beginnen. Op grond van Gods begin (de Alpha en de Omega) met ons, dat hééft plaatsgevonden, is ons leven met God een weg die wordt gegaan in gehoorzaamheid aan Gods wet (Woord).  Zo is Gods inbreng zaligmakend!
  3. In ons wandelen met God?
    Hoe zou dan tijd met God doorbrengen voor christenen ooit nog een suf geworstel zonder praktische gevolgen kunnen worden?  Nadat wij bovenstaande, verwoord door Calvijn en Bonhoeffer, verwonderd geconstateerd hebben, wordt het suf zijn een onmogelijkheid. Denk onder meer aan de oproep van de Nederlandse Theoloog des Vaderlands: ‘Kerken, kruip uit je schulp ten aanzien van  vluchtelingen en daklozen.’ En aan uitspraken van Rikko Voorberg t.a.v. de vluchtelingen in het kamp Moria.
  4. In ons bidden en liefhebben?
    Hoe zou ons gebed eentonig met veel onzekerheid over onszelf kunnen zijn?  In deze gebedsweek zal het recht van de vreemdeling, de wees, de weduwe, de bijstandsgerechtigde, arbeidsmigrant of asielzoeker naar voren komen. ‘Als de asielzoeker slecht behandeld wordt, is de bijstandsgerechtigde ook niet veilig’, ofwel: ‘Aandacht voor de zwakke geeft waarde aan de hele samenleving’!
    Jezus leert ons in de gelijkenis van de Barmhartige Samaritaan geen grenzen te trekken, onze vooroordelen af te schaffen, onze naaste lief te hebben.
  5. Wat zijn onze gedachten over een werkelijk houvast zoeken?
    Zouden wij slechts uit angst en sleur nog elke week kerkdiensten (online nu) volgen? In de preken mogen wij horen dat mensen, gebutst door teleurstellingen en pijn, gewond door zonden en tekortkomingen aan de kant van de weg (of de rand van de samenleving) liggend, opgetild worden door de Naaste, die Zich werkelijk over ons ontfermt. Zijn gang naar Jeruzalem, Zijn kruisdood staat daarvoor garant!
    Laten wij, onze identiteit in Jezus zoekend, o.a. met Calvijn en Bonhoeffer nederig God grootmaken samen met alle volken en nationaliteiten, zonder aanziens des persoons.

 

Gods zegen en groet,
Japke de Kraker-van Abbema.


Meeleven met vluchtelingen?  Zie: www.japkedekraker.nl     

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.