Ik heb dorst…
Als je op vlucht bent en er is in de verste verte geen water te vinden, geen riviertje, geen meertje, alleen maar woestijnachtige droge gebieden, dan kan dorst jou ontzettend plagen.
Wanneer je opgesloten voelt op je kamer in het AZC, of door ziekte wel in eigen huis moet blijven, dan heb je ook dorst, geestelijke dorst.
Hieronder twee verhalen over vrouwen, die zich buitengesloten voelden en … dorst hadden.
Een Samaritaanse gaat op het heetst van de dag water putten. Eigenlijk mag niemand haar zien, daarom gaat ze op deze ongebruikelijke tijd water halen. Jezus zit daar bij die waterput en vraagt haar ook al weer heel ongebruikelijk om water!
Dat wegschuilen, jezelf verstoppen komt ook bij ons naar voren. Mijn kwetsbaarheid, dat laat ik toch niet aan die ander zien! Maar wie kan zich verstoppen voor God. Hij heeft onszelf gecreëerd! Hij weet hoe wij gemaakt zijn en wat ons bezighoudt. Hij kent ons door en door. Lees maar in Psalm 139:13 ‘U was het die mijn nieren vormde, die mij weefde in de buik van mijn moeder’ en vers 16: ‘Uw ogen zagen mijn vormeloos begin, alles werd in Uw boekrol opgetekend, aan de dagen van mijn bestaan ontbrak er niet één.’
Dan Jezus houding. Hij vraagt deze gekwetste vrouw om een gunst. Niet te geloven. Jezus wil van ons misbaksels die we soms zijn, hulp. Kunnen wij dat wel liefde en hulpverlening geven, terwijl we denken dat we niets waard zijn? Jezus verwacht het toch van ons…
Aan het kruis heeft Hij het uitgeroepen: ‘Ik heb dorst…’ Daarom vraagt Jezus nu om onze inzet. Want de diepste dorst is al geleden door Hemzelf.
Het andere voorbeeld gaat over de vrouw op heterdaad betrapt als hoer. Ze wordt bij Jezus gebracht.
Haar zonde vraagt om steniging. Iets wat in Afghanistan en andere streng islamietische landen ook daadwerkelijk gebeurt!
Hoe reageert Jezus? ‘Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.’
De ene na de andere loopt weg, niemand blijft staan. Dan zegt onze genadevolle Heiland: ‘Heeft niemand u veroordeeld?’ En zij zegt: ‘Nee Heer, niemand.’
Dan zegt Jezus: ‘Ook ik veroordeel u niet. Ga naar huis en zondig vanaf nu niet meer.’
Wat een zegen voor ons mensenkinderen die zo verteerd kunnen worden door dorst, geestelijke dorst.
Jezus is op aarde gekomen om zondaren zoals jij en ik te redden!
Dank aan Hem.
Gods zegen en nabijheid.
Hartelijke groet,
Japke de Kraker
Meeleven met vluchtelingen? Zie: www.japkedekraker.nl
Reactie plaatsen
Reacties